Mam na imię Angelika. Mam 36 lat i od 3 roku życia choruje na postępującą chorobę -
rdzeniowy zanik mięśni. Poruszam się na wózku. Nie przeszkadza mi to żyć aktywnie. Nie wyleczę się ze swej choroby, ale moja niepełnosprawność stała się dla mnie i dla innych inspiracją do życia, inspiracją do pomagania. Wykorzystuje więc swoje przeżycia do tego, by pomóc innym znaleźć motywację, by pomóc uwierzyć że można żyć lepiej, pełniej i efektywniej.
Moją miłością są góry, które zajmują w moim sercu szczególne miejsce - urodziłam się iwychowałam w Zakopanem. W 2008 roku uczestniczyłam w wyprawie na Kilimandżaro,
najwyższe wzniesienie Afryki, dotarłam na wysokość 5200 n.p.m. – czego nikomu z taką
niepełnosprawnością nie udało się do tej pory dokonać. Projekt „Każdy ma swoje Kilimandżaro”pokazał, że siła woli i potęga ludzkich marzeń pomaga w realizacji najodważniejszych planów.
Kocham góry, dlatego jak tylko mam możliwość „zdobywam” tatrzańskie szczyty z pomocą przyjaciół i ludzi dobrej woli. Marzę o kolejnej wyprawie, o zdobyciu najwyższego szczytu Tatr, o Rysach. Dlatego zwracam się do Państwa z prośbą o pomoc realizacji tego marzenia i wsparcia w postaci ratowników i osób, które pomogą mi dotrzeć do celu. Jestem wdzięczna całym sercem, że są ludzie, którzy chcą pomóc, którzy czują moją miłość do gór i którzy wierzą tak jak ja, że nie ma rzeczy niemożliwych!